Uit het politiebureau en veel lol

Opgetogen staan Julia en Eva te wachten bij het politiebureau. Nog steeds kunnen ze niet geloven dat ze vrij zijn!! Zenuwachtig kijken ze naar de ingang van het politiebureau. 'Hopelijk komen pap en mam snel!' Hoopt Eva. 'Ja', reageert Julia. 'Ze hadden niet zo'n vrolijk gezicht!' 'Hoe zou het eigenlijk met Soezy en Sassy zijn?' Bedenkt Eva ineens. 'Papa en mama hebben de hele tijd voor hen moeten zorgen! Ik hoop dat het goed gegaan is!' 'Nou!' Vind ook Julia. En eindelijk komen hun vader en moeder uit het politiebureau. 'He, he?!' Roept Julia. 'Dat duurde lang!' Vult Eva aan. Samen rennen ze op hun ouders af en omhelzen ze. 'Ik schrok me naar!' Zegt moeder met een bezorgde stem, alsof ze net het telefoontje had gekregen. 'Nou!' Beaamt vader. 'Moeder stormde m'n kamer binnen en halsoverkop moesten we naar Amsterdam toen, nog wel naar het politiebureau!' Vader grinnikt. 'Jullie hadden mama's gezicht moeten zien! Ze keek alsof....alsof.....' Hij dacht even na. 'Ja! Ze keek alsof Soezy en Sassy 7 kleuren hadden gescheten!!!' Lachend keek hij de tweeling aan. Die schoot luid in de lach. Alleen de gedachte al, hoe hun moeder had gekeken, was lachwekkend!' 'Nou, niet overdrijven, opschepper! Zó erg was het nou ook niet, mafkees!' Speels gaf ze hem een stomp tussen zijn ribben. 'Nou, kijk!' Kreunde vader zogenaamd. 'Ik vertel ook nooit meer wat!' Zacht kietelde hij zijn vrouw in haar zij. Lachend weerde ze het af en liepen zo richting de auto. Vader keek op zijn horloge en haalde zijn portemonnee voor de dag. Langzaam telde hij zijn geld en dacht na. Eva hield haar hoofd schuin en vroeg: 'Kunnen wij misschien meedenken?' Vader keek haar even verbaasd aan. 'Wat....waar?' Vroeg hij. 'Nou zeg!' Zei Eva verontwaardigd. Ze wapperde even met haar hand voor zijn ogen. 'Weer bij de les?' Vroeg ze ondeugend. Vader knikte serieus en vroeg toen: 'Ik hoorde het even niet, wil je je vraag even herhalen?' Eva keek even verbluft maar schoot toen in de lach. Ook Julia en moeder schoten in de lach. 'U moet....u moet...niet...zo....seru...serieus....zijn!' Hikte Eva. Direct schoot ze weer in de lach. Dit keer om haar vergissing.    'Seru! Hoe kom je erbij!' Lachte Julia. 'Kweenie! Misschien omdat papa altijd zegt: "Zere neus"?!' Vader haalt zijn schouders op. 'Heb ík dat gezegd?! Dat klopt echt niet! Dat heb je van...van Tim of van mama!' 'Kijk!' Grinnikt Eva. 'Hij word...ehh...hoe heet dat? Iets van: Ontkennend of zo?!' Met een schuin hoofd gluurt ze opzij naar haar vader. Die stapt opzij en pakt zijn dochter beet. 'Jij....jij...lelijke aap!' Bromt hij. 'Maar', vervolgt hij. 'We hadden het over eten. Mijn buik kan er niet tegen dat we voorlopig nog niet eten! Dus....' En terwijl hij over z'n buik wreef keek hij de meiden en zijn vrouw schuin aan. Moeder keek even op haar horloge en knikte toen. 'Ja, we gaan even eten! Toen liepen ze richting de stad en namen plaats in een chique restaurant, nadat vader en moeder de tweeling nog eens extra verzekerden dat Tim bij oma was! Ze aten voor tien en kwamen uiteindelijk, na ook nog gewinkeld te hebben, om 11:00 uur thuis!!!!