Niet bekend en een krantenbericht

Boos klapt commissaris Den Hertog de deur voor de tweede keer dicht. 'Die rotmeiden!' Gromt hij. 'Waarom geven ze nou niet toe? Dit muisje krijgt nog een staartje!' Anne komt aanlopen. ' En, gelukt?' Vraagt ze belangstellend. ' Nieuwsgierige aap!'  Bromt hij goedmoedig.  'Maar', vervolgt hij, bijna moedeloos. ' Ze hebben nog steeds niet toegegeven!!' Verrarst kijkt Anne op. 'Echt niet? Nou, ja. Wat ga je nu doen?' Een ogenblik kijkt de commissaris haar aan. Dan schud hij zijn hoofd. 'Geen idee.' Hij wringt z'n handen samen. 'Ik zal ze krijgen. Ze moeten en zullen bekennnen!' Anne schud haar hoofd maar eens. Deze meiden zijn gewoon onschuldig! Het kan niet anders!!! 'Succes meiden!' Mompelt ze. 'De commissaris is overtuigd dat jullie schuldig zijn!' Deze draait zich om en vraagt: 'Zei je wat?' Vlug schud Anne haar hoofd. 'Nee, hoor! Zullen we wat gaan drinken, voor je verder gaat met het ondervragen van een paar onschuldige meiden?' Haar ogen schitteren ondeugend. 'Jij...jij!!!' Roept de commissaris en rent achter Anne aan. 'Ik zal en moet je krijgen!'
Eengezind drinken ze een kop koffie waarnaar de commissaris, die Anne nu Rik mag noemen, weer naar de meiden gaat.


Een paar dagen later komt Anne aanlopen met Het Dagblad. 'Kijk, Rik! Lees dit eens!' Ze smijt de krant op tafel en drukt op het knopje van de koffie. Vol aandacht leest Rik:

Tweeling, beschuldigd van diverse inbraken, opgepakt en onschuldig?

Al 3 maanden lang werd Amsterdam
geteisterd door een serie in-braken.
De Amsterdamse Politie kwam er door onbekende redenen achter welke mensen, in dit geval dus een tweeling, hier
achter zaten. De meiden word-
en nu verhoord, maar ont-
kennen tot nu toe alles. De politie is ten einde raad. Hebben ze nu
toch de verkeerde daders?