Gepakt!!!!

Enthousiast typt Eva verder, terwijl Julia nog steeds verdwaasd te kijken. 'Wel apart', mompelt ze. 'Kom op, Julia!' Vermaant Eva Julia. 'Aan het werk! Waar zouden we nog verder kunnen kijken?' Meteen wordt Julia actief, springt op en gaat achter Eva staan. 'Ehhh', misschien....'. Diepe rimpels komen op haar voorhoofd. 'Misschien op www.Google.nl en dan vertalen? Volgens mij is dat van Google heel goed!' Ijverig typt Eva het in en even later zitten ze inderdaad bij het vertalen van Google. 'Yes!' Roept Eva blij. 'Taal herkennen!' Ook Julia is blij. Haar angstige gevoel over die waardebon is helemaal verdwenen. Snel typt Eva in, aangespoord door Julia, die alles voorleest. Letter voor letter!:


Amsterdam Prinsengracht, retta con la curva a sinistra.
Alla fine girare a destra sul ponte. Fine del ponte a destra.
Molti diritto di vedere il vostro lrechterhand houseboat.
Aiutami!



Gespannen klikt Eva op "vertalen". Dan komt de vertaling te voorschijn:


Prinsengracht Amsterdam, rechtdoor met de bocht mee naar links.
Aan het einde naar rechts over de brug. Einde van de brug naar rechts.
Heel veel rechtdoor aan je rechterhand zie woonboot.
Help me!


Snel klikt Eva op: Uitprinten. Dan pakt ze het papier. 'Wat is dit nou weer?' Zegt Eva verbaasd.
'Wat moeten we hier nou weer mee!?' Hun verbazing wordt echter nog groter: Buiten horen ze: 'ACTIE!!!!' Meteen komen er tientallen agenten binnenstormen. Ruw worden de meiden vastgepakt. Klik! Klinkt er. En vast zitten hun handen. Strompelend lopen ze naar de politieauto's die al klaar stonden. Dan racen de auto's, met loeiende sirenes en zwaailichten, weg!

ACTIE!!!

Onwetend wat er allemaal achter hun rug gebeurd, zitten Julia en Eva achter de computer in de hoek. 'We hebben zo tijd tekort, hoor!' Moppert Julia. 'Ja, als jij de ganse tijd zo langzaam typt en op de verkeerde websites zit, dan hebben we zo tijd tekort!' Roept Eva verontwaardigd. 'Jíj typt zo langzaam, ík niet!!!'
'Hoor ik daar het woord "tijd tekort"?' Nico, de man aan de balie, komt aanlopen. 'Ja!' Roept Eva. 'Julia zit de ganse tijd super langzaam te typen. Dán hoort u het woord tijdsverschil inderdaad!' 'Nou, zeg!' Mompelt Julia beledigd. 'Alsof jij zo snel typt!' 'Nou, sneller dat jou hoor! Ik...' 'Stil maar, meiden. Ik heb goed nieuws!' Direct laat Julia de muis los. 'Wat dan?' Vraagt ze nieuwsgierig. Nico steekt een bon vooruit. 'Lees maar!'

'O vet!' Roept Eva. 'Een half uur langer computeren! Dat hadden we net nodig! Echt heel erg bedankt!' Geïrriteerd kijkt Eva opzij. 'Julia, zeg ook eens wat! Bedank ze!' Hardhandig stompt ze haar in haar zij. 'Ja...ja...bedankt!' Stottert Julia. Nico knikt en loopt dan weer naar de balie. Jammer dat juist zij die tweeling is, die die....Verder kan hij niet denken. Buiten hoort hij gierende banden. Vlug loopt hij naar buiten en verwelkomt de agenten, geeft ze een kop koffie en vertelt nog wat bijzonderheden bijvoorbeeld waar ze zitten en wat ze aan het doen zijn. Niet op alle vragen heeft hij een antwoord, maar de agenten zijn tevreden. Ze verspreiden zich om het gebouw en wachten. Wachten op het bevel van commissaris Den Hertog.


ACTIE!!!

Actie!!!

Rustig neemt Jan - Arie op in de meldkamer van de politie. 'U spreekt met de meldkamer van de politie. Waarvoor belt u?'

'Hallo, u spreekt met Nico, ik bel voor de gezochte tweeling!' 

Jan - Arie is meteen alert. 'Ik verbind u door met commissaris Den Hertog, die deze zaak handelt, momentje'. 

'Hallo, u spreekt met commissaris Den Hertog, waarmee kan ik u helpen? Of waarmee kan u mij helpen, kan ik beter vragen!' 

'Nou kijk. Net kwamen er twee dames binnen, die als twee druppels water op elkaar leken. Ze zochten een computer voor een half uur. Die heb ik hen gegeven en toen dacht ik: Laat ik eens op het politiebericht kijken, wat er nog voor nieuws is. Ik ben namelijk een politie fan, ik heb zelfs een........' 

'Ja meneer, vertel maar verder over over die tweeling'. De stem van de commissaris klinkt ongeduldig. 'Hoe kwamen ze binnen; hijgend, gewoon rustig...ehh...'

'Ja, dat was nogal raar. Ze kwamen echt super hard hijgend aan rennen!' Nico's stem klinkt triomfantelijk. 'Wat zegt u me daar van?!' 

'Mmm', zegt de commissaris, en denkt even na. 'U heeft ze een computer van een half uur gegeven, he? Kunt u niet regelen dat ze gratis, of met korting nog een half uur langer kunnen computeren? Dan komen wij er aan!' 

Nu denkt Nico even na. 'Ik kan het proberen', zegt hij aarzelend. 'Nee!' Roept de commissaris. 'U gaat het proberen! U gaat het doen!' 

'Oké!' Hakt Nico de knoop door. 'Ik doe het!' 

'U bent super! We komen eraan!' 

'Tot zo!' 

Met scheurende banden razen twee politieauto's door de straten van Amsterdam. En dat maar voor twee onschuldige meiden, die net twee agenten te pakken hadden genomen!? Nee, niet alleen daarvoor! Ze denken dat dat de twee meiden zijn die nog heel wat meer hebben gedaan! Lees hieronder het politiebericht maar! 

WANTED (Gezocht)


Twee meiden die als druppels op
elkaar lijken. 
Allebei blond haar,
blauwe ogen, 12 jaar, 
ongeveer 1.65 m. 

Wat hebben ze misdaan?

- Een oude vrouw van hun tas beroofd

- Een vrouw achter haar kinderwagen geschept en tasje beroofd

Heeft u ze gezien?
Bel dan de politie:


0900- 8844

Heel erg bedankt!!!!

Mvg. De Amsterdamse politie  

Gezocht!

Hijgend en puffend komen de meiden aan bij de balie. 'Wij willen graag voor een half uur een computer gebruiken, kan dat?' Vraagt Julia, nog nahijgend. De man kijkt hen kort aan en zegt dan: 'Dat kan; daar in de hoek is nog een computer vrij.' Hij tikt wat in op de computer. 'Dat kost dan......€5,-' Eva rommelt wat in haar portemonnee en geeft dan een briefje van 5. 'Alstublieft, meneer'. 'Dank je', knikt de man. 'Succes!' Vriendelijk groeten ze de man en lopen dan op de computer af.


'Even politie nieuws kijken', mompelt de man. 'Misschien is er weer een misdaad gepleegd!' Hij duwt op de aan/uit knop van de computer en kijkt op www.politie.nl . Hij klikt aan op Amsterdam en ziet dan dit:

WANTED (Gezocht)


Twee meiden die als druppels op
elkaar lijken. 
Allebei blond haar,
blauwe ogen, 12 jaar, 
ongeveer 1.75 m. 


Heeft u ze gezien?
Bel dan de politie:


0900- 8844


Heel erg bedankt!!!!


Mvg. De Amsterdamse politie 


Met een schuin hoofd kijkt de man naar de tweeling. Dan tikt hij in op de telefoon: 0900- 8844

Mee met de politie of wegrennen?

10 minuten later rennen Julia en Eva uitgelaten het internetcafé in. 'Haha!!!' Giert Julia. 'Had je die gezichten moeten zien, joh! Die keken echt beteuterd!!!' 'Ja!' Roept Eva. 'Die keken echt lelijk op hun neus!!!' De meiden hebben een heel avontuur beleefd!!!!


Toen de agent had gevraagd wat er aan de hand was, hadden de meisjes gezegd: 'Niks hoor!' De agenten waren allebei blijkbaar met hun verkeerde been uit bed gestapt want de ene zei: 'Jullie moeten mee naar het politiebureau om een proces verbaal op te maken waarom jullie vuil op straat neergooien. Ook bellen we jullie ouders op en krijgen jullie een boete. We kijken nu regelmatig uit naar mensen die afval op straat gooien, en we hebben al veel boetes uitgedeeld, maar nog nooit zo oud als jullie! Kunnen jullie.....' Louise en Eva zaten al heel de tijd te giechelen en barstten toen in lachen uit. Onzeker had de agent van zichzelf naar de andere agent gekeken, toen weer naar zichzelf en toen naar de meiden. Opeens leek het of hij weer iets van zijn zelfverzekerdheid terug kreeg. 'Jullie stappen nu in de auto. Gaan jullie vrijwillig mee of moet ik jullie handjes even vastmaken?' Had hij met een schuin hoofd gevraagd. De tweeling barstte nu helemaal in lachen uit en hikten: 'Vrijwillig of handjes vast? HAHA!' Eva had met een serieus gezicht gevraagd: 'Heeft u ook 3 mogelijkheden?' De agent schudde vertwijfeld zijn hoofd: 'Welke nog meer?' Vroeg hij achterdochtig. 'De mogelijkheid van niet mee!!!' Gierde Eva en samen lagen ze weer in een deuk. Opeens kwamen de agenten in actie. De linkse pakte Julia en de ander Eva. Maar blijkbaar waren ze iet zo sterk, want Louise en Eva rukten zich los een gingen 3 meter. op veilige afstand dus, van ze afstaan, waar ook Julia's tas stond. Snel gooiden ze alles in haar tas en vlogen weg, net uit de handen van de agenten!! Nu stonden de meiden dus uitgelaten bij het internetcafé, zich niet bewust dat de Amsterdams politie hun zocht:

WANTED (Gezocht)


Twee meiden die als druppels op
elkaar lijken. 
Allebei blond haar,
blauwe ogen, 12 jaar, 
ongeveer 1.65 m. 


Heeft u ze gezien?
Bel dan de politie:


0900- 8844


Heel erg bedankt!!!!


Mvg. De Amsterdamse politie 

Een vreemd briefje en een vieze plattegrond

Opeens komt er een man aanlopen en laat per ongeluk, of het echt per ongeluk was zal wel niet,  een briefje vallen. 'Heej! Meneer! U liet een briefje vallen!' Roept Julia naar de man. De man draait zich om en kijkt naar hen. Het is geen blik van: 'Bemoei je met je eigen zaken', maar het is een blik vol zorgen, moeite en verdriet. Verbaasd kijken Julia en Eva de man aan. 'Volg de brief!' Fluistert de man en dan hard: 'Die is niet van mij!' Van verbazing valt Eva's mond open, om hem gelijk weer dicht te doen. Moeizaam vervolgt de man zijn weg, Eva en Julia in verbazing achter zich latend. Dan stapt Eva op het briefje af en raapt het op. 'Voorzichtig!' Waarschuwt Julia. 'Misschien zit er wel een....een...betovering middel of een bom in! Ondanks de gebeurtenis van net schiet Eva in de lach. 'Denk je dat echt?'Grinnikt ze. Dan schiet ook Louise in de lach. 'Ik denk het eerlijk gezegd ook niet', geeft ze lachend toe. De meiden ploffen neer op een bankje en bekijken het briefje. Er staat:

Prinsengracht Amsterdam, poi dritto in avanti e girare.

II diritto e diritto ancora dritto per la casa galleggiante. 

'Wat staat hier joh!?' Roept Eva verdwaasd uit. 'Dit is een andere taal of zo?!' Vult Julia aan. 'Spaans, Italiaans, Grieks of Latijns, weet ik veel?! In ieder geval: Onleesbaar!' Zegt Julia moedeloos. 'Wacht!' Roept Eva opeens uit. 'Misschien is er hier een internetcafé! Dan kunnen we het vertalen!!' 'Ja, maar we weten niet welke taal, uit welke taal we moeten vertalen!!!' Protesteert Julia. 'Tja', zegt Eva. 'Dat is wel zo, maar....nou ja....Laten we maar gewoon eerst zo'n computer..of nee zo'n  internetcafé opzoeken, dan kijken we daar wel. Pak jij effe de plattegrond van Amsterdam?' 'Oké!' Roept Julia en vist onderuit haar tas een plattegrond, of tenminste, iets wat een plattegrond wás. Kleddernat houd ze een blad omhoog. 'Dit was een plattegrond!' Grinnikt ze. 'Nou zeg!' Roept Eva verontwaardigd uit. 'Wat heb jij nou gedaan?' Julia haalt haar schouders op. 'Geen idee', mompelt ze. Boos gooit ze de troep uit haar tas. 'O, nee! Wat is hier gebeurd?' Dan vist Louise een flesje zonder dop uit haar tas. 'Dit is het probleem!' 'Julia!' Roept Eva, die nu ook boos is, uit. 'Wat is hier aan de hand, meiden?' Horen ze dan een bromstem. 'Het is verboden rommel op straat te gooien!' Verschrikt kijken ze op en zien dan twee politieagenten staan. 'Me....me....meneer...' Stottert Eva. 'Nou, vertel op. Wat is hier aan de hand?'  

Op naar Amsterdam!!!!

De volgende dag gaat de wekker pas om 10.00 uur. De meiden hoeven niks meer te doen, omdat ze de vorige dag alles al klaar hadden gezet. Gister vonden hun ouders het gelukkig meteen goed dat ze uitgingen naar Amsterdam. Ook waren ze meteen bereid om de honden onder hun hoede te nemen. Alleen moeder zat nog wel een beetje tegen te stribbelen: 'Plassen ze niet in het huis en laat Tim hen wel genoeg uit?' Vader had haar bezwaren weggewuifd. 'Ze plassen niet hier en wij laten hem genoeg uit, hé, Tim!?' Tim had om het hardst geknikt. Hij wilde alles doen, zolang hij mama maar kon helpen!!!


Om stipt 10:00 uur staan Louise en Eva te wachten bij de bushalte. 'Precies op tijd!' Lacht Eva. 'We moesten ons haasten maar het is ons gelukt!' 'Ja', grinnikt Julia. 'Zolang onder de douche staan kan niemand langer dan Eva van de Berg!' Quasi beledigd kijkt Eva Julia aan maar schiet dan in de lach. De bus komt er aan rijden en de meiden stappen in. In de bus kijken ze eerst wat rond totdat Eva zegt: 'Laten we de brief nog eens bekijken!' Zonder een antwoord af te wachten pakt Eva de brief. Voor de zoveelste keer lezen ze hem maar ontdekken verder niets bijzonders.


Na dik een uur rijden komen de meiden aan bij Het Raamplein in Amsterdam. Ze zijn namelijk van plan om als Lize nergens te vinden is, naar het Anne Frank huis te gaan. Winkelen is ook een deel van hun plan. Met een diepe zucht stapt Eva uit met Julia achter zich aan. 'Laten we daar even gaan zitten', stelt Julia voor. 'Dan kunnen we de brief bekijken, de kaart is al helemaal uit geplozen.' Eva vind het een goed plan en samen zitten ze even later op het bankje aan het water. Voor zich zien ze een soort "halte" voor een rondvaart boot. 'Zullen we even met zo'n boot meegaan?!' Vraagt Julia enthousiast. Eva aarzelt even. 'Kunnen we niet beter gelijk op zoek gaan naar Lize?' Julia haalt haar schouders op. 'Kan ook, maar met de rondvaart boot kunnen we gelijk even de stad bekijken', is haar mening. Nog even denkt Eva na. 'Nou, oké dan. Één rondje dan maar! En als het te duur is gaan we niet en ook niet als we hier niet uitkomen!' Stelt ze nog gauw vast. 'Super!' Van plezier draait Julia een rondje en samen lopen ze naar de rondvaart boot die net aanlegt.


De vaart duurde 40 minuten en dan heeft ook Eva geen tegenwerpingen meer. 'Het was echt mooi!' Verzucht ze aan het eind. 'Nou!' Is Julia het met haar eens. 'Zullen we even ergens gaan eten?' Hongerig wrijft Julia over haar buik. 'Echt verschrikkelijke honger heb ik!' 'Trek!' Verbeterd Eva haar. 'Honger hebben ze in...in.Afrika of Zuid- Amerika. Samen eten ze lekker een patatje, met een broodje hamburger en drinken ze een flesje cola.

Verrassing

Die verdere dag bedenken de meiden wat ze mee moeten nemen naar Amsterdam, of ze hun ouders in moeten lichten en wat ze met de honden moeten doen. Louise vind dat ze de honden gewoon mee moeten nemen, Eva denkt dat het beter is dat hun ouders weten dat ze een dagje weggaan ( en dan liegen ze niet eens!), en de honden bij hun ouders plaatsen. Uiteindelijk gaat Louise akkoord met Eva's beslissing en lopen ze richting huis, samen met de honden. 'Weet je wat we ook mee moeten nemen!?' Roept Louise opeens hard. 'De brief zelf!' Met glimogen kijkt ze Eva aan en samen schieten ze in de lach. Sassy begint dan ook te keffen en met Soezy erbij zijn ze een geheel straat concert begonnen! Een paar mensen blijven er staan, anderen lopen met vingers in hun oren weg. 


Lachend komen ze bij hun ouders aan. De meiden zijn erg uitgelaten en rennen in het huis van hot naar her met de honden achter zich aan. Uiteindelijk komen ze hijgend bij hun vader en moeder aan, die lachend een glaasje sap met elkaar drinken. 
'Kijken jullie wel uit dat jullie niks omver lopen?' Grinnikt vader. Tim ploft ook lachend op de stoel neer een giert het uit als Sassy hem een lik over zijn wang geeft. Onderzoekend kijken Julia en Eva naar hun vader en moeder. 'Wat zijn jullie.....blij!' Met een schuin hoofd kijkt Eva haar ouders aan. Die kijken elkaar glimlachend aan. Moeders hand glijd over haar buik. 'We....eh....hebben....een....ehhh....verrassing!' Zegt vader dan. Glimlachend zegt moeder dan: 'Ik ben zwanger! Jullie krijgen een...broertje..of zusje!' Verrast kijken Louise en Eva elkaar aan en roepen dan: 'Yes!!!!' Eva omhelsd haar moeder en Julia haar vader. Blij gillen ze: 'We krijgen een zusje we krijgen een broertje, olé, olé, olé!!!! Hiep hoi!' 

Lize's geheim

De volgende dag krijgen ze post van Lize van Doel. Ze schrijft:


Hoi Julia en Eva,


Hoe gaat het met jullie? Met mij goed!!! Het is hier echt lekker in Italië! Lekkere zon en strand, super weer voor iemand die Lize heet! Eergisteren ben ik bij een concert geweest, gister bij een musical en morgen hoop ik naar een heerlijk restaurant op een boot te gaan. Dat is dan de laatste dag alweer!! Overmorgen doe ik echt niks, gewoon alleen maar uitslapen en uitslapen maar! 's Maandags ben ik goed aangekomen alleen wat moeilijkheden bij de douane. Ik had namelijk een horloge van m'n moeder om en die moest ik afdoen. Nou, dat wou ik dus echt niet!!! Maar goed, het moest wel want anders kon ik morgen niet naar huis!!! Nou, ik hoop dat het goed met jullie gaat en geef Soezy en Sassy een dikke knuffel! Tot morgen!!! 


Groetjes Lize van Doel 


'Grappig!' Zegt Julia. 'Een brief van Lize, al vergist ze zich wel. Aan het begin zegt ze: Ik kom overmorgen thuis en aan het einde morgen!!!' Ze kijkt naar Eva. 'Wat is er?' Vraagt ze verbaasd. 
'Wat doe je?' Eva rukt de brief waar de kaart in heeft gezeten uit Julia's handen en zegt dan: 'Zie je wel! Ik dacht al zoiets!' Nu valt Julia's mond open. 'Waar heb je het over?' Trillend van woede en teleurstelling wijst Eva naar de brief. 'Kijk, hier staat een stempel waar de brief is afgestempeld. In plaats dat er Italië staat, staat er..... Nee! Er staat.....' Nu valt ook Eva's mond open van verbazing. 'Er staat Nederland!!!!' Het laatste schreeuwt ze bijna. Opeens valt ook bij Julia het kwartje. 'Dat betekend....dat betekend dat...' 'Lize in Nederland moet zijn!' Vult Eva verbijsterd aan. Dan pakt Eva kordaat de brief en gaat zitten. 'Kom naast me zitten', commandeert ze kortaf. Samen denken ze lang na. Tot Eva ontdekt dat de brief zelfs is afgestempeld in Amsterdam! Lang hoeven ze niet na te denken: We gaan samen naar Amsterdam!!!